ეთერიუმის ბლოკჩეინი ძალიან ბევრ რამეში ჰგავს ბიტკოინის ბლოკჩეინს, ამასთან, არსებობს ბევრი განსხვავებაც. მთავარი განმასხვავებელი ნიშანი ეთერიუმისა და ბიტკოინის ბლოკჩეინის არქიტექტურაში არის ის, რომ ეთერიუმის ბლოკები შეიცავს ტრანზაქქციების სიის და ყველა მიმდინარე მდგომარეობის ასლებს. ამასთან, ორ სხვა რიცხვს: ბლოკის ნომერს და სირთულეს. ბლოკის ვალიდაციის ალგორითმი ეთერიუმის ბლოკჩეინში ასე გამოიყურება:

 

1. შემოწმდეს, არსებობს თუ არა წინა ბლოკი  და არის თუ არა ის ვალიდური;

2. შემოწმდეს ბლოკის დროის შტამპი, რომელიც არის წინა მითითებული ბლოკის დროის შტამპზე მეტი და მომავალში 15 წუთით დროზე ნაკლები.

3. შემოწმდეს, არის თუ არა ბლოკის ნომერი, სირთულე, ტრანზაქციის ფესვი, ბიძა ფესვი და გაზის ლიმიტი ვალიდური.

4. შემოწმდეს, რომ სამუშაოს მტკიცებულება ბლოკზე არის ასევე ვალიდური

5. დაე s[0] იყოს წინა ბლოკის მდგომარეობის ფესვი.

6. დაე TX იყოს ბლოკის ტრანზაქციების სია, N ტრანზაქციებით,  ყველა  0...n-1, setS[i+1] = APPLY(S[i],TX[i]). თუ რომელიმე აპლიკაცია დააბრუნებს პასუხად მცდარს და თუ მთლიანად დახარჯული გაზი ბლოკში ამ მომენტამდე აჭარბებს GASLIMIT-ს (გაზის ლიმიტს), მივიღოთ მცდარი პასუხი (error)

7. დაე S_FINAL  იყოს S[N] , მაგრამ ბლოკის ჯილდოს გადახდით მაინერისთვის.

8. შემოწმდეს, არის თუ არა S_FINAL -ი მდგომარეობის ფესვის ტოლი. თუ ასეა, მაშინ ბლოკი ვალიდურია, სხვანაირად, ბლოკი არ არის ვალიდური.

 

ასეთი მიდგომა ერთი შეხედვით შეიძლება არაეფექტურად მოგვეჩვენოს, რადგან ყველა ბლოკში უნდა მოთავსდეს მთლიანი ქსელის მდგომარეობის ინფორმაცია, მაგრამ, რეალურად, ეფექტურობა უნდა შევადაროთ ბიტკოინის ქსელს. ამის მიზეზი ის არის, რომ მდგომარეობა ინახება ხის პრინციპით და თითოეული ბლოკის შემდეგ იცვლება ხის მხოლოდ პატარა ნაწილი. აქედან გამომდინარე, ზოგადად, ორი ბლოკის შეცვლის შემთხვევაში, მხოლოდ ხის პატარა ნაწილების შეცვლა არის საჭირო. ამიტომ, მონაცემები იქნება შენახული ერთხელ, მითითებული კი - ორჯერ მიმთითებლების მეშვეობით, ანუ ხის ქვე ჰაშებით. სპეციალური ხის ტიპი, რომელიც ცნობილია ‘’პატრიციას ხის’’ სახელით, გამოყენებულია, რათა ზემოთ მოყვანილი პროცესი შესრულდეს. ეს ასევე მოიცავს მოდიფიკაციებს მერკელის ხის კონცეფციაზე, რომელიც საშუალებას იძლევა, ნოდები ეფექტურად დაემატოს ან წაიშალოს და არა მხოლოდ მოდიფიცირდეს. რადგან ქსელის მთლიანი მდგომარეობა ინახება ბოლო ბლოკში, არ არის საჭირო მთლიანი ბლოკჩეინის ისტორიის შენახვა. ეს სტრატეგია რომ არსებობდეს ბიტკოინის ბკლოკჩეინშიც, იგი დაზოგავდა 5-20 ჯერ მეტ მეხსიერების ადგილს.

 

 

 

​

აპლიკაციები:

 

ზოგადად, არსებობს სამი სახის აპლიკაციები ეთერიუმის პლატფორმაზე. პირველი სახეობაა ფინანსური აპლიკაციები. ისინი მომხმარებელს საშუალებას აძლევს, უფრო ეფექტურად დადოს და აკონტროლოს კონტრაქტები თავისი საკუთარი ფულით. ეს მოიცავს ქვე-ვალუტებს, ფინანსურ დერივატივებს, კონტრაქტების ჰედჯირებას, დამგროვებელ ელექტრონულ საფულეებს, ანდერძებს და, უფრო მეტიც, დამსაქმებელ/დასაქმებულის კონტრაქტებს. მეორე კატეგორიაა ნახევრად ფინანსური აპლიკაციები, სადაც ფულთან ერთად ჩართულია არა მონეტარული პროცესი. ამის ნათელი მგალითია თვით-წარმოქმნადი ჯილდოები კომპიუტერული პრობლემების ამოხსნისთვის. მესამე კი არის აპლიკაციები, როგორებიცაა ონლაინ ხმის მიცემა, და დეცენტრალიზებული მართვა, რომლებიც არ არის ფინანსური.

 

 

ჟეტონების სისტემა:

 

 

ბლოკჩეინში ჟეტონების სისტემებს ბევრი აპლიკაცია აქვს, დაწყებული ქვე-ვალუტებით, რომლებიც ასახავს დოლარს ან ოქროს, ან კომპანიის აქციებს, ინდივიდუალური ჟეტონებით გონიერი ქონების ამსახველად, დაცული დაუვიწყარი კუპონებით და ჟეტონების სისტემებით, რომლებსაც არანაირი კავშირი აქვს ტრადიციულ ღირებულების სისტემებთან. ეს უკანასკნელნი გამოიყენება ქულებზე დამყარებული ინცენტივების სისტემებში. ჟეტონების სისტემების იმპლემენტაცია, რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, ძალიან მარტივია. საკვანძო ფუნდამენტური იდეა ვალუტისთვის თუ ჟეტონების სისტემებისთვის არის მონაცემთა ბაზა ერთი ოპერაციით: გამოვაკლოთ X ერთეული A-ს და მივუმატოთ ეს X ერთეული B-ს იმ პირობით, რომ (i) X-ს ჰქონდა არა უმცირეს X ერთეული ტრანზაქციის შესრულებამდე და A ადასტურებს ტრანზაქციას. აქედან გამომდინარე, ჟეტონების სისტემის იმპლემენტაციისთვის საჭიროა ეს ლოგიკა დავნერგოთ კონტრაქტში.

 

საბაზისო კოდი ჟეტონების სიტემის დასანერგად სერპენტის პროგრამულ ენაში იწერება შემდეგნაირად:

 

from = msg.sender

to = msg.data[0]

value = msg.data[1]

if contract.storage[from] >= value:

contract.storage[from] = contract.storage[from] value

contract.storage[to] = contract.storage[to] + value

 

ეს არის საბანკო სისტემის მდგომარეობის გარდაცვლის ფუნქციაც. რამოდენიმე კოდის ხაზის დამატებით, შესაძლებელი იქნება ჟეტონების დისტრიბუცია. ამას დაემატება ფუნქცია, რომელიც მისცემს სხვა კონტრაქტებს საშუალებას, მოითხოვონ წვდომა კონკრეტული მისამართის ბალანსზე. თეორიულად, ეთერიუმზე დამყარებულ ჟეტონების სისტემას, რომელიც ქვე ვალუტებად გვევლინება, პოტენციურად აქვს ერთი მნიშვნელოვანი უნარი, რომელიც არ აქვს ბიტკოინის ჯაჭვზე დაშენებულ მეტა-ვალუტებს: იმის შესაძლებლობა, რომ გადაიხადონ საკომისიო იმავე ვალუტაში. ამის იმპლემენტაცია კი ხდება ასე: კონტრაქტს შეუძლია, ჰქონდეს გარკვეული ეთერის ბალანსი, რითაც იგი უკან გადაუხდის  საკომისიოს გამომგზავნს და შემდგომ შეავსებს ბალანსს შიდა ვალუტის შეგროვებით, რასაც საკომისიოდ მიიღებს და გადაყიდის უწყვეტად მიმდინარე აუქციონზე. შემდეგ, მომხმარებლებს დასჭირდებათ თავიანთი ანგარიშის გააქტიურება ეთერით. როგორც კი ეთერი გაჩნდება მათ ანგარიშზე, მათ შეეძლებათ ეს ეთერი მრავალჯერ გამოიყენონ, რადგან, როგორც ავღნიშნეთ, კონტრაქტი მათ უკან გადაუხდის ამ საკომისიოს.

 

 

ფინანსური დერივატივები და სტაბილური ვალუტები.

 

 

ფინანსური დერივატივები გონიერი კონტრაქტების ყველაზე გავრცელებული აპლიკაციებია და ერთ-ერთი ყველაზე ადვილად გასაწერი კოდებში. ასეთი სახის ფინანსური კონტრაქტებისთვის მთავარი სირთულე ისაა, რომ მათი უმეტესობისთვის აუცილებელია, დაუკავშირდნენ გარე ფასის ამთვლელს. მაგალითად, საკმაოდ მისაღები აპლიკაციაა გონიერი კონტრაქტი, რომელიც ახდენს ჰედჯირებას ეთერის გაცვლითი კურსის მერყეობის საწინააღმდეგოდ დოლართან მიმართებაში, მაგრამ ამის გასაკეთებლად, კონტრაქტმა უნდა იცოდეს, თუ რა არის ეთერის და დოლარის გაცვლითი კურსი. ამის შესასრულებლად, ყველაზე მარტივი მეთოდია ‘’მონაცემთა ფიდ’’ კონტრაქტი, რომელიც უზრუნველყოფილია მესამე პირის მიერ (მაგ NASDAQ) და რომელიც იძლევა საშუალებას, განაახლოს კონტრაქტი საჭიროებისამებრ და უზრუნველყოს ინტერფეისი, რომელიც სხვა კონტრაქტებს საშუალებას აძლევს, გამოუგზავნონ მესიჯები, რათა მან დაუბრუნოს ინფორმაცია ფასზე.

 

ჰედჯირების კონტრაქტი გამოიყურება ასე:

 

1. დაველოდოთ მხარე  A-ს, რომ შემოიტანოს 1000 ეთერი

2. დაველოდოთ მხარე B-ს, რომ შემოიტანოს 1000 ეთერი.

3. ჩაიწეროს 1000 ეთერის დოლარის ღირებულება, დაითვალოს მონაცემთა ფიდ- ის კონტრაქტიდან, შეინახოს საცავში, დავუშვათ = $X

4. 30 დღის შემდეგ, A-ს, ან B-ს,  შეეძლოს, გამოითხოვოს/დაპინგოს კონტრაქტი, იმისათვის, რომ $X-ის ღირებულების ეთერი გაეგზავნოს A-ს და დანარჩენი B-ს. (ისინი ისევ გამოიყენებენ მონაცემთა ფიდ კონტრაქტს ახალი ფასის გასაგებად)

 

 

 

 

ასეთ კონტრაქტს ექნება უდიდესი პოტენციალი კრიპტო-კომერციაში. ერთი უმთავრესი პრობლემა, რომელიც ახასიათებს კრიპტოვალუტებს ამჟამად, არის ფასის მერყეობა. ამასთან, ძალიან ბევრ მომხმარებელს და ვაჭარს უნდა, იყოს დაცული და ადვილად იყენებდეს, როდესაც საქმე კრიპტოგრაფიულ ქონებასთან აქვს. არავის არ სურს, დაკარგოს ღირებულების 23% სულ რაღაც ერთ დღეში. აქამდე, ამ პრობლემის ყველაზე ფართოდ გავრცელებული გადაჭრის გზა იყო გამომცემლით გამყარებული აქტივები: იდეა ისაა, რომ გამომცემელი ქმნის ქვე ვალუტას, რისი გამოცემის ან გაუქმების უფლებაც აქვს, სადაც ის გასცემს თითო ვალუტას თითო გარკვეულ ღირებულებაზე, მაგალითად ოქროზე ან ვერცხლზე. გამომცემელი ამ შემთხვევაში იძლევა პირობას, რომ ის დააბრუნებს იმ ღირებულების ერთეულს, რამდენ კრიპტო-აქტივსაც გავუგზავნით. ამ მექანიზმით შესაძლებელია, ნებისმიერი არა კრიპტოგრაფიული ქონება დომინირებდეს კრიპტოგრაფიულ ქონებაზე, სადაც გამომცემელი უნდა იყოს სანდო.

 

სამწუხაროდ, პრაქტიკაში ყველა გამომცემელი სანდო არ არის, ზოგ შემთხვევებში კი საბანკო ინფრასტრუქტურა ძალიან სუსტია, ან მტრულად განწყობილი ასეთი სერვისების არსებობისას. ფინანსური დერივატივები კი გვთავაზობენ ალტერნატივას. გამომცემლის მაგივრად, თავის მიერ გამოშვებულ კრიპტო აქტივებს ამყარებს დეცენტრალიზებული სპეკულატორების ბაზარი, რომელიც ფსონს ჩამოდის, რომ ფასი კრიპტოგრაფიით რეფერენსირებულ ქონებაზე გაიზრდება. გამომცემლებისგან განსხვავებით, სპეკულანტებს ამ შემთხვევაში გაკოტრება არ აწყობთ, რადგან ჰედჯირების კონტრაქტს მათი ფონდები ესქროუ ანგარიშზე აქვს აქვს შენახული. შენიშვნა: ეს სისტემა მაინც არ არის ბოლომდე დეცენტრალიზებული, რადგან ფასის ამთვლელი მაინც მესამე პირმა უნდა უზრუნველყოს კონტრაქტებისთვის. მიუხედავად ამისა, ასეთი დონის სისტემა უკვე დიდი წინსვლაა ინფრასტრუქტურის მოთხოვნების შესამცირებლად. (გამომცემლისგან განსხვავებით, ფასის ფიდის გამოცემას არ სჭირდება არავითარი ლიცენზია და შეგვიძლია გავიგოთ, როგორც აზრის გამოხატვის თავისუფლება, რაც თაღლითობის რისკებს საგრძნობლად ამცირებს.)

 

 

საიდენტიფიკაციო და რეპუტაციის სისტემები:

 

ყველაზე ადრეულმა ალტერნატიულმა კრიპტოვალუტამ, ნეიმკოინმა (namecoin), სცადა, გამოეყენებინა ბიტკოინის მაგვარი ბლოკჩეინი, რათა ეწარმოებინა სახელების რეგისტრაციის სისტემა, სადაც მომხმარებლებს შეეძლებოდათ სახელების დარეგისტრირება საჯარო მონაცემთა ბაზაში სხვა მონაცემებთან ერთად. ასევე, შეძლებოდათ დნს დომეინ სახელების დარეგისტრირებაც, მაგალიტად (bitcoin.org), ან ნეიმქოინის ქეისი bitcoin.bit, IP მისამართებზე. სხვა გამოყენების შემთხვევები იყო მეილების ვერიფიკაციის და პოტენციურად უფრო განვითარებული რეპუტაციის სისტემებიც. აქ გაჩვენებთ ნეიმქოინისნაირი სახელების რეგისტრაციის კოდს ეთერიუმის პლატფორმაზე.

 

if !contract.storage[tx.data[0]]:

contract.storage[tx.data[0]] = tx.data[1]

 

ეს კონტრაქტი ძალიან მარტივია. ეს არის მონაცემთა ბაზა ეთერიუმის ქსელში, სადაც ინფორმაციის მხოლოდ დამატებაა შესაძლებელი, წაშლა და მოდიფიცირება კი - არა. ნებისმიერს შეეძლება სახელის დარეგისტრირება რაიმე დენომინაციით და ეს სახელი შემდეგ მიეწებება ამ ღირებულებას სამუდამოდ. უფრო განვითარებული სახელების რეგისტრაციის კონტრაქტს ექნება ფუნქციაც, რომელიც შესაძლებლობას მისცემს სხვა კონტრაქტებს, ჰქონდეს წვდომა ამა თუ იმ მონაცემებზე. ასევე, შესაძლებელი იქნება მექანიზმის დანერგვა, რომელიც სახელის მფლობელს მისცემს საშუალებას, შეცვალოს მონაცემები, ან გაასხვისოს თავისი მფლობელობაში მყოფი სახელი. უფრო მეტიც, ასეთ კონტრაქტზე შეიძლება დაშენდეს რეპუტაციის და ნდობის ქსელის ფუნქციონალური სისტემები.

 

დეცენტრალიზებული ფაილების საცავი:

 

ბოლო წლებში, რამდენიმე პოპულარული ონლაინ ფაილების სტარტაპი ჩამოყალიბდა. მათში ყველაზე განთქმულია dropbox, რომელიც მომხმარებელს თვიური საკომისიოს გადახდით სთავაზობს მისი ფაილების ონლაინ სერვერზე ატვირთვას და ნებისმიერ დროს ამ ფაილებზე ხელმისაწვდომობას. არსებობს პრობლემები, სადაც, ზოგჯერ, თვიური საკომისიო არის იმდენი, რამდენიც უფრო მეტი მოცულობის გარე მყარი დისკი დაგიჯდებოდათ. ეთერიუმის კონტრაქტები იძლევა საშუალებას, შეიქმნას დეცენტრალიზებული ფაილების საცავი თავისი ეკო-სისტემით, სადაც მომხმარებელს შეეძლება, გამოიმუშაოს გარკვეული შემოსავალი თავისი გამოუყენებელი მეხსიერების გაქირავებით, რაც ფაილების შენახვის ხარჯებს საგრძნობლად შეამცირებს.

ასეთი სისტემის საკვანძო იდეა არის დეცენტრალიზებული დროპბოქსის კონტრაქტი.  ეს კონტრაქტი მუშაობს ასე: პირველი, საჭირო მონაცემები იყოფა ბლოკებად, კოდირდება ბლოკების პირადი თავდაცვისთვის და ამ ბლოკებით იწყობა მერკელის ხე. შემდეგ, კეთდება კონტრაქტი, რომლის მიხედვითაც ყოველ N ბლოკში, კოტრაქტი გამოიყენებს შერჩვით ინდექსს მერკელის ხიდან (წინა ბლოკის ჰაშის გამოყენებით, როგორც  შერჩევის წყარო). შემდეგ, მისცემს X რაოდენობის ეთერს პირველივე პირს, რათა უზრუნველყოს ტრანზაქცია გამარტივებული გადახდის ვერიფიკაციის მსგავსი ფლობის მტკიცებულებით რომელიმე მერკელის ხის ინდექსისთვის ბლოკში. თუ მომხმარებელს მოუნდება,  ჩამოტვირთოს თავისი ფაილები, შეეძლება, გამოიყენოს მიკრო ტრანზაქციების არხი (მაგ.: გადაუხადოს 1 სზაბო ყოველ 32 ბიტზე), რათა ჩამოტვირთოს ფაილი. საკომისიოს მხრივ, გადამხდელისთვის ყველაზე ეფექტური გზაა, საერთოდ არ გაასაჯაროოს ტრანზაქცია, არამედ შეცვალოს ის უფრო მომგებიანით, სადაც ყოველ 32 კილობაიტში იქნება ერთი და იგივე ნონსი.

 

ამ პროტოკოლის ძალიან მნიშვნელოვანი ფუნქციაა ის, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ფაილი უნდა ვანდოთ ბევრ შემთხვევითად არჩეულ ნოდს მისი არ დავიწყებისთვის, ეს რისკი შეიძლება ნულამდე დავიყვანოთ. საიდუმლო გაზიარებით შესაძლებელია ფაილის დაყოფა ბევრ ნაწილად და კონტრაქტის თითეული ნაწილის კონტროლი, თუ ის რომელიმე ნოდის მფლობელობაშია. თუ კონტრაქტი კიდევ გადაიხდის ამ ფაილების შენახვის საკომისიოს, ეს იძლევვა გარანტირებულ კრიპტოგრაფიულ მტკიცებულებას, რომ ვიღაც ისევ ინახავს ამ ფაილებს.

 

 

დეცენტრალიზებული ავტონომიური ორგანიზაციები:

 

დეცენტრალიზებული ორგანიზაციების ზოგადი კონცეფცია არის ციფრული ერთეული, რომელსაც ჰყავს წევრები ან მფლობელები და უმრავლესობას, ვთქვათ 67%-ს, აქვს ამ ერთეულის ფონდის დახარჯვისა და მის კოდში მოდიფიკაციების შეტანის უფლება. წევრები კოლექტიურად გადაწყვეტენ, თუ როგორ დაიხარჯოს ამ ერთეულის ფონდი.  ‘’დ.ა.ო’’ - სფონდის დახარჯვის/განაწილების მეთოდები მრავალნაირია, დაწყებული ჯილდოებით, გათამაშებებით, ხელფასებით და უფრო ეგზოტიკური შიდა ვალუტებითაც სამუშაოს წახალისებისთვის. ეს იდეურად არასამთავრობო ორგანიზაციების ან ტრადიციული კომპანიის იდენტურია იურიდიული განხრით, მაგრამ იყენებს ბლოკჩეინს, როგორც ამ პოლიტიკის გამტარებელს. ამ დრომდე, ყველაზე მეტი დისკუსია მიმდინარეობს დაოს კაპიტალისტურ მოდელზე, ანუ ‘’დეცენტრალიზებულ ატვტონომიურ კორპორაციებზე’’ (დაკ), თავისი დივიდენდის მიმღები აქციონერებით და გაცვლადი/გასხვისებადი წილებით. ასევე, ალტერნატივა, რომელიცაა ‘’დეცენტრალიზებული ავტონომიური საზოგადოება/კომუნა ’’, სადაც ყველა წევრს ექნება ხმის მიცემის თანაბარი ძალაუფლება და საჭირო იქნება, 67%-მა გადაწყვიტოს ახალი წევრის დამატება ან არ დამატება. მოთხოვნა, რომ ერთ პირს ეკუთვნოდეს მხოლოდ ერთი ხმა, უნდა უზრუნველყოს თვითონ ამ ჯგუფის უმრავლესობამ.

 

დეცენტრალიზებული ორგანიზაციების შექმნის ზოგადი წესი არის შემდეგი: უმარტივესი სტრუქტურა ამისა არის თვით-შეცვლადი კოდი, რომელიც იცვლება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ წევრების ორი მესამედი დაეთანხმება მის შეცვლას. თეორიულად, ეს კოდი ითვლება შეუცვლელად, მაგრამ პრაქტიკაში ამის გვერდის ავლა შესაძლებელია, თუ კოდის სხვადასხვა ნაწილებს სხვადასხვა კონტრაქტებში ჩავწერთ და იარსებებს ერთი მისამართი/საცავი, სადაც კონტრაქტები შეინახავს ინფორმაციას. ეს მისამართი იქნება მოდიფიცირებადი საცავი. ასეთი დაო კონტრაქტის მარტივი იმპლემენტაციისთვის იარსებებს სამი სახის ტრანზაქციის ტიპი, რომელიც ჩამოყალიბდება ტრანზაქციაში მოცემული მონაცემებით.

 

• [0,i,K,V]  დაარეგისტრიროს შემოთავაზება, რომ ინდექსმა i-მ შეცვალოს  საცავის მისამართი K ინდექსზე, V ოდენობით.

• [0,i] დაარეგისტრიროს ხმის მიცემა i-ს შემოთავაზების სასარგებლოდ

• [2,i] დაასრულოს შემოთავაზება, თუ მოგროვდება ხმების საკმარისი რაოდენობა

 

კონტრაქტს ასევე ექნება დებულებები თითეული  ზემოთ მოცემული ტრანზაქციებისთვის. ამასთან, ის შეინახავს ინფორმაციას ყველა საცავის ცვლილებაზე და იმაზე, თუ ვინ მისცა ხმა ამ ცვლილებებს. ასევე, ინფორმაციას ყველა წევრზე. როდესაც ნებისმიერი საცავის ცვლილება მიიღებს ხმების ორ მესამედს, ფინალური ტრანზაქცია აღასრულებს ამ ცვლილებას. ამ სტრუქტურის უფრო განვითარებული ჩონჩხი მოიცავს ინტეგრირებულ ხმის მიცემის ფუნქციას ტრანზაქციის წარმოქმნის დროს, ან წევრობის მიმატება/გაუქმების ფუნქციას. უფრო მეტიც, ის მოიცავს ხმის მიცემის ლიკვიდური დემოკრატიული სახის დელეგაციების სისტემას, მაგალითად A მისცემს უფლებას B-ს, რომ მის მაგივრად მისცეს ხმა და B მისცემს უფლებას C-ს, რომ მის მაგივრად მისცეს ხმა... საბოლოოდ, გამოვა, რომ A-ს მაგივრად, ხმას აძლევს C. ასეთი სტრუქტურა დეცენტრალიზებულ ორგანიზაციებს მისცემს საშუალებას, გაიზარდონ ორგანულად, მომხმარებელს კი, მისცემს საშუალებას, რომ მოახდინოს ისეთი დავალებების დელეგირება, როგორიცა წევრების გაფილტრვა და კომპეტენციის გაკონტროლება, როდესაც სპეციალისტებს ტრადიციულ სისტემებში შესვლა და გამოსვლა ნებისმიერ დროს შეუძლიათ პატარა კონტროლის მექანიზმებით.

 

მომავალში, დაინერგება უფრო დახვეწილი მექანიზმები ორგანიზაციების დეცენტრალიზებული მართვისთვის. ახლა ის მომენტია, როდესაც დეცენტრალიზებული ორგანიზაციები იწოდება, როგორც დეცენტრალიზებული ავტონომიური ორგანიზაციები. მათ შორის განსხვავება კი ცოტა დამაბნეველია: უნდა იყოს მართვა პოლიტიკური სახის პროცესი, თუ ავტომატიზირებული. კარგი ინტუიციური ტესტია ‘’ არა საერთო ენა’’, როგორც ტესტის კრიტერიუმი: არის თუ არა ორგანიზაციის ფუნქციონირება შესაძლებელი, როდესაც ორ მხარეს არ გააჩნია საერთო საკომუნიკაციო ენა? ცხადია, ტრადიციული აქციონერული სტილის კორპორაციებს არ შეუძლიათ, მაგრამ ბიტკოინის მსგავსი პროტოკოლისთვის, ეს შესაძლებელია. კარგი მაგალითია რობინ ჰანსონის ფუტარქია, ორგანიზაციული მართვის მექანიზმი პროგნოზირებადი ბაზრების მეშვეობით. ის გვაჩვენებს, თუ როგორ უნდა გამოიყენებოდეს ნამდვილი ავტონომიური ორგანიზაცია. აღვნიშნოთ, რომ არ შეიძლება დავუშვათ, რომ ყველა დაო სჯობს დას. ავტომატიზაცია შეიძლება ძალიან სასარგებლო იყოს უამრავ შემთხვევაში, მაგრამ იყოს არაპრაქტიკული სხვა შემთხვევებში. ამასთან, დიდი შანსია, რომ სამომავლოდ იარსებოს ნახევრად დეცენტრალიზებულმა ავტონომიურმა ორგანიზაციებმაც.

 

სხვა აპლიკაციები:

 

1. დანაზოგის ელექტრონული საფულე - დავუშვათ, ალისას უნდა თავისი დანაზოგი შეინახოს დაცულად, მაგრამ ნერვიულობს, რომ ის დაკარგავს მას, რადგან ვიღაც დაუჰაკავს პირად გასაღებს. ის ჩადებს ამ დანაზოგს  ბობთან კონტრაქტში, ანუ ბანკში, რომელიც ასე გამოიყურება:

• ალისას შეუძლია, გამოიტანოს თავისი დანაზოგის 1% დღეში

• ბობს შეუძლია, გამოიტანოს ფონდის 1% დღეში, მაგრამ ალისას თავისი პირადი გასაღებით შეუძლია, ბობს ეს ფუნქცია აუკრძალოს

• ალისას და ბობს ერთად შეუძლიათ, რამდენიც უნდათ იმდენი გამოიტანონ

ზოგადად, ალისას ჰყოფნის 1% დღეში, მაგრამ თუ ეს არ აწყობს, მაშინ ბობთან ერთად რამდენსაც უნდა, იმდენს გამოიტანს. თუ ვინმე დაუჰაკავს ალისას თავის პირად გასაღებს, ის წავა ბობთან და გადაიტანს თავის დანაზოგს ახალ კონტრაქტზე. თუ ის დაკარგავს თავის პირად გასაღებს, ბობი ამ ფონდს მაინც გამოიტანს რაღაც დროის მონაკვეთში მაინც. თუ ბობი იქნება თაღლითი, მაშინ ალისა მას გაუუქმებს ფულის გამოტანის შესაძლებლობას.

 

1. მოსავლის დაზღვევა - შესაძლებელი იქნება ფინანსური დერივატივების კონტრაქტის გაკეთება, სადაც ფასის ინდექსის მაგივრად, კონტრაქტი გამოიყენებს ამინდის ინდექსს. თუ ფერმერი აიოვაში ყიდულობს დერივატივს, რომელიც იხდის აიოვაში ნისლის რევერსიულად, თუ აიოვაში იქნება გვალვა, იგი ავტომატურად მიიღებს თანხას და თუ იქნება წვიმიანი ამინდები, მაშინ ფერმერი იქნება კმაყოფილი, რადგან ეს კარგი იქნება მოსავლისთვის.

2. დეცენტრალიზებული მონაცემთა ფიდი - ფინანსური ‘’კონტრაქტი განსხვავებისთვის’’ შეიძლება იყოს მონაცემთა ფიდის მიწოდების დეცენტრალიზებული საშუალება. ამ პროტოკოლს ეწოდება "SchellingCoin".  SchellingCoin მუშაობს შემდეგნაირად: ყველა N მხარე დებს სისტემაში მონაცემს, მაგალითად ETH/USD ფასს. მონაცემები და ოდენობები შემდეგ დახარისხდება 25-ე და 75-ე პროცენტულ ზღვარს შორის ყველა მიიღებს ჟეტონებს, როგორც ჯილდოს. ყველას ეკუთვნის ინცენტივი/ჯილდო კითხვაზე სწორი პასუხის გაცემისთვის და შემედგ შეთანხმებაზე და მხოლოდ ერთ რამეზე უმეტესობას შეთანხმება მოუწევს, არის სიმართლე.  ეს თეორიულად ქმნის პროტოკოლს, რომელსაც შეეძლება, დეცენტრალიზებულად უზრუნველყოს ნებისმიერი მონაცემი,  ETH/USD ფასი, ტემპერატურა ბერლინში, ან ნებისმიერი რთული კომუტაციის პასუხი.

3. გონიერი მრავალ-ხელმოწერიანი ესქროუ - ბიტკოინი მრავალ ხელმოწერიანი ტრანზაქციების კონტრაქტების შექმნის საშუალებას იძლევა, მაგალითად, 5-იდან 3 გასაღებით შეიძლება დონდების დახარჯვა. ხოლო ეთერიუმს შეუძლია შემდეგი: 5-იდან 4-ს შეუძლია, მთლიანად დახარჯოს ფონდი, 5-იდან 3-ს შეუძლია, დახარჯოს 10% დღეში და 5-იდან 2 გასაღებს შეუძლია, დახარჯოს 0.5 % დღეში. უფრო მეტიც , ეთერიუმის მულტიხელმოწერა არის ასინქრონული, 2 მხარეს შეუძლია, დაარეგისტრიროს ხელმოწერები სხვადასხვა დროს ბლოკჩეინში და ბოლო ხელმოწერა ავტომატურად გაგზავნის ტრანზაქციას.

4. ქლაუდ კომპუტაცია - ეთერიუმის ვირტუალური მანქანის  (EVM) ტექნოლოგია შეიძლება გამოვიყენოთ ვერიფიკაციული კომპიუტერული გარემოს შესაქმნელად, სადაც ერთი მხარე მოსთხოვს მეორე მხარეს, რომ მათ მაგივრად გააკეთოს კომპუტაციები და მისი ნებისამებრ მოსთხოვოს ამის მტკიცებულება შერჩევითად ჩექპოინტების არჩევით და კომპუტაციებს შემოწმებით. ეს საშუალებას იძლევა, შეიქმნას ქლაუდ კომპუტაციების ბაზარი, სადაც ნებისმიერ მომხმარებელს შუძლია, მონაწილეობა მიიღოს თავისი ლეპტოპით, პერსონალური კომპიუტერით თუ სპეციალური სერვერით. რა თქმა უნდა, ასეთი სისტემა ყველანაირი დავალებებისთვის არ იქნება გამოსადეგი. დავალებებისთვის ან ამოცანებისთვის, რომლებსაც სჭირდება მაღალი დონის შიდა კომუნიკაცია, ეს სისტემა რთულად შესრულებადია.

5. პირისპირა აზარტული თამაშები - რამდენიმე აზარტული თამაშის პროტოკოლი, როგორიცაა ფრანკ სტაიანო და რიჩარდ კლეიტონის Cyberdice, მარტივად დანერგვადია ეთერიუმის ბლოკჩეინზე. აზარტული თამაშების პროტოკოლის ყველაზე მარტივი კონტრაქტია ‘’განსხვავების კონტრაქტი’’ შემდეგი ბლოკის ჰაშზე. იმავე ნაწილიდან შესაძლებელია უფრო დახვეწილი პროტოკოლების დაშენება, რომლებიც შესაძლებელს გახდის აზარტული თამაშების პროტოკოლის დაშენებას თითქმის ნულოვანი საკომისიოებით და თაღლითობის გამძლეობით.

6. პროგნოზირებადი ბაზრები - უკვე მოვიყვანეთ ორაკლი, ან  "SchellingCoin“, პროგნოზირებადი ბაზრებიც დასანერგად ადვილია ეთერიუმის ბლოკჩეინში. პროგნოზირებადი ბაზრების კონცეფციამ და SchellingCoin პროტოკოლმა  ერთად, შეიძლება დამტკიცონ, რომ ისინი არის დეცენტრალიზებული ორგანიზაციები მართვის საშუალება.

7. ჯაჭვზე დაშენებული დეცენტრალიზებული საბაზრო სივრცე - მიღწევადია იდენტიფიკაციის და რეპუტაციების სისტემების გამოყენებით.

 

 

მოდიფიცირებული GHOST- ის იმპლემენტაცია

 

 

‘’Greedy Heaviest Observed Subtree’’ (GHOST) პროტოკოლი არის ინოვაცია, რომელიც პირველად შემოგვთავაზა იონათან სომპოლინსკიმ და ავივ ზოჰარმა 2013 წლის დეკემბერში. GHOST-ის პროტოკოლის მოტივაციაა, შეამციროს ტრანზაქციების დადასტურების დრო, მაგრამ ამჟამად მას უსაფრთხოების პრობლემა აქვს, ბლოკების ჩარჩენილობის მაღალი მაჩვენებლით. ვინაიდან ბლოკების გავრცელებას ქსელში სჭირდება რაღაც გარკვეული დრო, თუ A მოიპოვებს ბლოკს და ამავდროულად B-ც მოიპოვებს სხვა ბლოკს, B მაინერის ბლოკი იქნება ტყუილად მოპოვებული და უსაფრთხოებისთვის გამოუსადეგარი, რადგან A-მ და B-მ ერთი და იგივე ბლოკები მოიპოვეს, მაგრამ A-ს ბლოკს უფრო მეტი ტრანზაქცია მიემატა და, შესაბამისად, მისი ჯაჭვი უფრო დაგრძელდა, ვიდრე B-სი. უფრო მეტიც, არსებობს ცენტრალიზაციის რისკიც: თუ ‘’A’’ მაინერი სამომპოვებლო ბრიგადაში მოიპოვებს 30% ჰაშ-სიმძლავრით, ხოლო ‘’B’’-ს აქვს 10% ჰაშ-სიმძლავრე, ‘’A’’-ს  ექნება შანსი, რომ წარმოქმნას ჩარჩენილი ბლოკი 70% შემთხვევაში, ხოლო ‘’B’’-ს ექნება 90% რისკის ალბათობა. ამასთან, თუ ბლოკებს შორის ინტერვალი იქნება მცირე, რათა წარმოიქმნას ბლოკების მაღალი  ჩარჩენილობის განაკვეთი, მაინერი ‘’A’’ თავისი ჰაშ-სიმძლავრით იქნება საგრძნობლად მომგებიანი ვიდრე ‘’B’’.  აქედან გამომდინარე, ბლოკჩეინები, რომლებსაც ბლოკებს შორის პატარა ინტერვალი აქვს დიდი ალბათობით მოიპოვებენ უმეტესი ქსელის სიძლიერეს, რათა ჰქონდეთ ქსელის მაინინგზე  დე-ფაქტო მმართველობა.

 

GHOST პროტოკოლი აგვარებს ქსელის უსაფრთხოების პრობლემას ჩარჩენილი ბლოკების შეტანით კალკულაციებში იმის შესახებ, თუ რომელი ჯაჭვი უფრო გრძელია. იგი ითვლის ყველა  წინაპარსაც და ასევე მათ ჩარჩენილ ბლოკებსაც და ამით არკვევს, რომელს უფრო მეტი სამუშაოს მტკიცებულება ჰქონდა და ამის საფუძველზე ადასტურებს ბლოკებს. ცენტრალიზების პრობლემას კი აგვარებს ჩარჩენილი ბლოკების დადასტურებითაც და ჯილდოს 93.75%-ს მაინც იღებს ამ ბლოკის მპოვნელი, ხოლო წინამორბედი ბლოკ, რომელიც უკვე შეიცავს ჩარჩენილ ბლოკს, იღებს დანარჩენ 6.25 %. ტრანზაქციის საკომისიო არ ერგება ჩარჩენილ ბლოკს.

 

ეთერიუმში დანერგილია გამარტივებული GHOST პროტოკოლი, რომელიც ითვლის ბლოკებს, მაგრამ 5 წინაპრის ჩათვლით. განსაკუთრებით ითვალისწინებს ჩარჩენილ ბლოკებს, მაგრამ მხოლოდ წინაპარი ბლოკების მეორე და მეხუთე ნათესავებამდე. ასეთ წესს აქვს თავისი მიზეზი. პირველი ის არის, რომ ყველა ბლოკის გამოთვლა გამოიწვევდა ძალიან ბევრ გართულებას წინაპარი ბლოკების ვალიდაციისთვის. მეორე, ულიმიტო GHOST პროტოკოლი, როგორც არის დანერგილი ეთერიუმში, მაინერებს უხსნის ჯილდოს, რომელსაც ისინი იღებენ მთავარ ქსელში/ჯაჭვში. საბოლოოდ, გამოთვლები გვაჩვენებს, რომ 5 დონიანი GHOST  პროტოკოლი ინცენტივიზაციით, 95%-ით უფრო შედეგიანია, თუნდაც ბლოკების შექმნას 15 წამი დასჭირდეს, მაინერი 25% ჰაშ სიმძლავრით 3%-ზე მეტ ცენტრალიზების ამონაგებს ვერ ახერხებს.

საკომისიოები:

 

რადგან თითეული ტრანზაქცია ეთერიუმის ბლოკჩეინში მოითხოვს გადმოტვირთვას, რათა დადასტურდეს და ვალიდაცია მიეცეს, საჭიროა რაიმე რეგულაციური მექანიზმის, ტიპიურად ტრანზაქციის საკომისიო, რათა სისტემა ბოროტად არ გამოიყენონ. სტანდარტული მიდგომა ბიტკოინში მოიცავს საკომისიოების ნებაყოფლობითობას, და არის დამოკიდებული მაინერებზე, როგორც ქსელის მცველებზე, მათ აქვთ საკომისიოს მინიმუმის მითითების თავისუფლება. ეს მიდგომა ამჟამად ბიტკოინის მომხმარებლებს ძალიან მოსწონთ, რადგან თავისუფალი ბაზარი მართავს მას. მაინერებსა და ტრანზაქციის გამგზავნს შორის მოთხოვნა/მიწოდების პრინციპით ირკვევა, თუ რა უნდა იყოს საკომისიო. ამასთან დაკავშირებული პრობლემა ისაა, რომ ტრანზაქციის გაგზავნის პროცესი არ არის ბაზარი. რეალურად, ყველა ტრანზაქცია, რომელსაც მაინერი შეიტანს ბლოკში, უნდა გადამუშავდეს ქსელის ყველა ნოდის მიერაც, ამიტომ უმეტესი ტრანზაქციის ხარჯები წარმოიქმნება მესამე მხარის მიერ ქსელში და არა მაინერისგან, რომელიც წყვეტს, შეიტანოს თუ არა ტრანზაქცია ბლოკში.

 

ეს საკომისიოების ხარვეზი, რომელიც იმართება საბაზრო მექანიზმებით, ვერ უძლებს მარტივ ლოგიკურ დაშვებებს და მაგიურად თავის თავს ინადგურებს. არგუმენტი შემდეგია:

 

• ‘’A’’ ტრანზაქციისთვის საჭიროა ‘’K’’ ოპერაცია, ჯილდო ამ ოპერაციაზე კი ‘’KR’’-ია, რომელსაც მიიღებს მაინერი და სადაც ‘’R’’ ჯილდოს აწესებს გამგზავნი (საკომისიო), ‘’K’’-სა და ‘’R’’-ს ოდენობა გარკვეულ დონეზე ჩანს მაინერისთვის.

• ოპერაციის ხარჯი ჩავთვალოთ, რომ არის ‘’C’’ ნებისმიერი მაინერისთვის

• არის სულ ‘’N’’ მაინერი ნოდები, ყველა ერთი და იგივე მაინინგ ძალით.(1/ნ სულ)

• არ არსებობს არამაინერი  სრული ნოდები

 

ამ შემთხვევაში, მაინერი იქნება კმაყოფილი, თუ ტრანზაქციის დამუშავების მოსალოდნელი ჯილდო იქნება ხარჯზე მეტი. ამიტომ, მოსალოდნელი ჯილდო იქნება ‘’ KR/N’’, რადგან ყველა მაინერს აქვს შემდეგი ბლოკის პოვნის თანაბარი შანსი, ხოლო ხარჯი იქნება ‘’KC’’. მაინერი შეიტანს ტრანზაქციას ბლოკში, თუ ‘’CR/N>KC, ან R>NC’’. აღვნიშნოთ რომ ‘’R’’ არის ოპერაციის წინა საკომისიო, რომელსაც აწესებს გამგზავნი, და ის მინიმუმია, რათა გამგზავნს მეტი სარგებელი დარჩეს, ხოლო ‘’NC’’  არის ხარჯი, რომელსაც წევს მთელი ქსელი ოპერაციის შესასრულებლად. აქედან გამომდინარე, მაინერი მოგებაში რჩება მაშინ, როდესაც მხოლოდ იმ ტრანზაქციებს შეიტანს ბლოკში, რომლის უტილიტარული ამონაგები გადააჭარბებს  მის ხარჯს.

 

მაგრამ რეალურად, ჩვენი დაშვებიდან უამრავი გადახვევა არსებობს:

 

1. მაინერი ხარჯავს იმაზე მეტს ტრანზაქციის გასატარებლად, ვიდრე სხვა ნოდები, რომლებიც ამას ადასტურებენ, რადგან ზედმეტი ვერიფიკაციის დრო აჭიანურებს ბლოკის ქსელში გავრცელებას და ზრდის ‘’ჩარჩენილი ბლოკის’’ წარმოქმნის შანსს.

2. რეალურად, არსებობს არა მაინერი სრული ნოდები.

3. მაინინგ სიმძლავრე შეიძლება განაწილდეს არათანაბრად.

4. სპეკულანტები, პოლიტიკური მტრები და ადამიანები, რომლებსაც სურთ, ქსელს მიაყენონ ზიანი, არსებობენ რეალურ სამყაროში, და მათ შეუძლიათ ააწყონ კონტრაქტი, რომლის დანახარჯი ბევრად ნაკლებია, ვიდრე ნოდები, რომელთა ვერიფიცირებასაც უკეთებენ მას.

 

 

პირველი ხაზი მაინერებს უბიძგებს, რომ უფრო ცოტა ტრანზაქცია შეიტანონ ბლოკში. მეორე ხაზი კი ‘’NC’’-ს ზრდის, ანუ იმ დანახარჯს, რასაც გასწევს მთელი ქსელი. აქედან გამომდინარე, ეს ორი ერთმანეთს ნაწილობრივ აბათილებს. მესამე და მეოთხე ხაზები წარმოადგენს ყველაზე დიდ პრობლემას. მათ მოსაგვარებლად, ჩვენ შემოვიღეთ მცურავი ლიმიტი: არც ერთ ბლოოკზე არ შეიძლება იყოს ოპერაციები მეტი, BLK_LIMIT_FACTOR  გამრავლებული  გრძელვადიანი ექსპონენციურ საშუალო მოძრაობაზე, რომელიც მდგომარეობს შემდეგში:

 

blk.oplimit = floor((blk.parent.oplimit * (EMAFACTOR - 1) + floor(parent.opcount * BLK_LIMIT_FACTOR)) /EMA_FACTOR)

 

 BLK_LIMIT_FACTOR და EMA_FACTOR არიან მუდმივი ცვლადები და დავაყენეთ 65536 და 1,5 იმ დროისათვის, მაგრამ დიდი შანსია, ისინი შეიცვალოს უფრო მეტი ანალიტიკური გამოკვლევების შემდგომ.

 

 

კომპუტაცია და ტურინგ დასრულებულობა

 

 

ეთერიუმის ვირტუალური მანქანის (evm) მნიშვნელოვანი ასპექტია ის, რომ იგი არის ტურინგ დასრულებული. ეს ნიშნავს, რომ ვირტუალურ მანქანას შეუძლია კოდების ენაზე ნებისმიერი კომპუტაციის ჩატარება, უსასრულო ლუპების ჩათვლით. ვირტუალური მანქანა ლუპების საშუალებას ორი გზით იძლევა. პირველი: არსებობს JUMP-ის (გადახტომის) ინტრუქცია, რომლის დროსაც პროგრამა ხტება კოდის უკანა/წინა ნაწილში და JUMPI ინსტრუქცია, რომელიც არის პირობით გადახტომის ინსტრუქცია,  მაგალითად ისეთი პირობის დაშვება, როგორიცაა: x < 27: x = x * 2.

მეორე: კონტრაქტებს შეუძლიათ, მოუხმონ სხვა კონტრაქტებს, პოტენციურად შესაძლებელია ლუპირება მათი რეკურსიით.  მაგრამ ამას მივყავართ პრობლემამდე: შეუძლია ბოროტად განზრახულ მომხმარებელს ნოდის უსასრულო ლუპში გაშვებით მათ ზიანი მიაყენოს?  ეს პრობლემა ჩნდება კომპიუტერული მეცნიერების პრობლემის გამო, რასაც ეწოდება ‘’halting problem’’ (გაჭედვის პრობლემა).  არ არსებოს შემთხვევა, სადაც სრულად ცნობილია, ნებისმიერი პროგრამა როდესმე გაჩერდება, თუ არა, ანუ გაიჭედება თუ არა.

 

როგორც ზემოთ უკვე ავხსენით, ეთერიუმში ტრანზაქციებს კომპიუტერული/კალკულაციური ნაბიჯების წარმოქმნის ლიმიტი აქვთ და თუ კომპუტაცია ლიმიტს გასცდება, იგი ბრუნდება საწყის მდგომარეობაში,  საკომისიოები კი მაინც გადასახდელია. ‘’მესიჯებიც’’ ამავე პრინციპით  მუშაობს. მაგალითად:

 

• თავდამსხმელი ქმნის კონტრაქტს, რომელიც წარმოადგენს უსასრულო ლუპს და აგზავნის ტრანზაქციას, რომელიც რთავს უსასრულო ლუპის კოდს მაინერისთვის. მაინერი ამ ტრანზაქციას გადაამუშავებს, გაუშვებს უსასრულო ლუპს და დაელოდება,  ამ ტრანზაქციის გაზის გათავებას. იმის მიუხედავად, რომ ტრანზაქცია შუაში შეჩერდა, რადგან გაზი გათავდა, მაინერი მაინც მიიღებს საკომისიოს თავდამსხმელის ყველა თავის მიერ შესრულებულ კომპუტაციურ ნაბიჯში.

• თავდამსხმელი შექმნის ძალიან გრძელ უსასურო ლუპს, რათა მაინერმა იმდენი ხანი ჩაატაროს კომპუტაცია, რომ დაამთავრებისას უკვე ახალი ბლოკები იყოს ნაპოვნი. შედეგად, იგი ვერ შეიტანს ტრანზაქციას ვერც ერთ ბლოკში და არც საკომისიო შეხვდება. მაგრამ, თავდამსხმელი ქსელის წესებით ვალდებულია STARTGAS ლიმიტის რიცხვი წარმოადგინოს, რომელიც ლიმიტს ადებს კომპუტაციური ნაბიჯების ოდენობას, ამიტომ მაინერს თავიდანვე ეცოდინება, რომ ტრანზაქციას არარეალურად დიდი დრო მოუნდება დამუშავებისთვის.

 

 

ტურინგ დასრულებულობის ალტერნატივა არის ტურინგ დაუსრულებლობა, სადაც არ არსებობს jump & jumpi ინსტრუქციები. აქ დასაშვებია მხოლოდ ერთი კონტრაქტის ასლი. ტურინგ დაუსრულებლობა არ წარმოადგენს დიდ ლიმიტს. ყველა კონტრაქტიდან, რაც კი ჩვენ განვიხილეთ, მხოლოდ ერთს სჭირდება ლუპების არსებობა. ეს ლუპიც, შესაძლებელია, სკრიპტებით იყოს იმიტირებული კოდის 26-ჯერ გამეორებით. ტურინგ დაუსრულებლობა რეალურად არ არის პრობლემების გადაჭრის გზა. მოვიყვანოთ კონტრაქტის მაგალითი:

 

C0: call(C1); call(C1);

C1: call(C2); call(C2);

C2: call(C3); call(C3);

...

C49: call(C50); call(C50);

C50

გავუშვათ კოდის პირველი ნაბიჯი და ცვლილება შევინახოთ საცავში.

 

ახლა გავაგზავნოთ ტრანზაქცია ‘’A’’-სთან. ამ 51 ტრანზაქციაში, ჩვენ გვაქვს კონტრაქტი, რომელსაც სჭირდება 2-ის 50-ე ხარისხის კომპუტაციური ნაბიჯები. მაინერები ამხელა კომპუტაციური ნაბიჯების რაოდენობას თავიდანვე აღმოაჩენენ, სადაც კონტრაქტები სხვა კონტრაქტებს მოუხმობენ, მაგრამ ამ შემთხვევაში, მაინერებმა კოდის მეშვეობით უნდა აკრძალონ კონტრაქტების მიერ ოპერაციაში სხვა კონტრაქტების ჩართვა გაუთავებლად. კიდევ ერთი პრობლემატური ასპექტია ის, რომ მესიჯის მისამართის ველი არის ცვლადი. ზოგადად, შეუძლებელია წინასწარ იცოდე, მოყვანილი კონტრაქტი რომელ სხვა ახალ კონტრაქტს მოიხმობს. აქედან გამომდინარე, ტურინგ დაუსრულებლობა, რაც არ უნდა უცნაურად ჟღერდეს, ძალიან რთულად გასაკონტროლებელია, ხოლო ტურინგ დასრულებულობა ჯდება კონტროლის ლიმიტის ზღვრებში. მაგრამ რატომ არ შეიძლება, რომ ამ შემთხვევაში პროტოკოლი იყოს ტურინგ დასრულებული?

 

ვალუტა და გამოშვება:

 

ეთერიუმის ქსელს გააჩნია თავისი შიდა ვალუტა, ეთერი (ether), რომელიც ორმაგ როლს ასრულებს: ის უზრუნველყოფს სხვადასხვა ციფრული ქონების გაცვლა-გამოცვლას, და, რაც უფრო მნიშვნელოვანია, ის არის საკომისიოების გადახდის სისტემის მექანიზმი. გამოყენებისთვის და დენომინაციების მომავალი უთანხმოების ასარიდებლად, ყველაფერი იქნება დასათაურებული წინასწარ:

 

● 1: wei

● 10^12: szabo

● 10^15: finney

● 10^18: ether

 

ეს არის იგივე ვალუტის სისტემა, რაც დოლარი/ცენტი დენომინაციას, ან ბიტკოინ/სატოშისას აქვს. ჩვენ ვთვლით, რომ სამომავლოდ ეთერი გამოიყენება, როგორც ყოველდღიური ტრანზაქციების ვალუტა, ფინი მიკროტრანზაქციებისთვის, და დანარჩენები ტექნიკური იმპლემენტაციებისთვის.

 

• ეთერი იქნება გამოშვებული ვალუტად, სადაც 1 ბიტკოინი ეღირება 1337-2000 ეთერი. ადრეულ მყიდველებს ექნებათ შესაძლებლობა, უფრო იაფადაც იყიდონ ეს ვალუტა. ეთერის გაყიდვით მოპოვებული მთლიანი ბიტკოინების რაოდენობა დაიხარჯება დეველოპერების და მკვლევრების ხელფასებისთვის და კვლევების უზრუნველსაყოფად.

• გაყიდული ეთერების 0,099x გამოიყენება ადრეული პროექტის მხარდამჭერებისთვის და ინვესტორებისთვის, ხოლო კიდევ 0,099x - გრძელვადიანი კვლევითი პროექტებისთვის.

• გაყიდული ეთერების 0,26x განაწილდება მაინერებზე ყოველწლიურად უსასრულო ვადით.

 

 

გამოშვების დეტალები ვრცლად:

 

სამუდამო წრფივი მიწოდების მოდელი ამცირებს იმის რისკს, რასაც ბიტკოინის შემთხვევაში სიმდიდრის არასამართლიან კონცენტრაციად თვლიან, რაც სამომავლო თაობებს და ახლაც მცხოვრებ ადამიანებს თანაბარ შანს აძლევს, რომ ეს ვალუტა მოიპოვონ, მაგრამ ამავდროულად ის წინააღმდეგობაშია ეთერის ცვეთასთან, რადგან მიწოდების ზრდის ტემპი, როგორც პროცენტული ინდექსი, იქნება 0-თან ახლოს დროის განმავლობაში. ჩვენ ასევე თეორიულად ჩამოვაყალიბეთ, რომ, რადგან ჟეტონები დროთა განმავლობაში იკარგება (სიკვდილიანობა, გაუფრთხილებლობდა და ასე შემდეგ), ეს შეიძლება პროცენტულად გადავიტანოთ ყოველწლიურ დანაკარგად წელიწადში. აქედან გამომდინარე, მთლიანი ვალუტის მიწოდება დასტაბილიზირდება დროთა განმავლობაში, მაგალითად, თუ დანაკარგი წლიურად იქნება 1% და მიწოდება გაიზრდება 26-ჯერ, 0,26-ჯერ გაიზრდება მოპოვებაც, 0.26-ჯერ გაიზრდება დანაკარგიც წელიწადში, რაც შექმნის ეკვილიბრიუმს.