როგორ შეიცვალა ბიტკოინის მაინინგი?
2009 წლიდან მოყოლებული, რაც ბიტკოინი შეიქმნა, მის ქსელში ჰაშინგის სიმძლავრემ ექსპონენტურად დაიწყო ზრდა.
2009 წლის ბოლოს, ქსელში მაინერების ჰაშინგი წამში 8 მილიონს აღწევდა, 2010 წლის ბოლოს - წამში 116,000 მილიონს, 2014 წლის დასაწყისში კი წამში 10,000,000 მილიონს. შედეგად, სირთულეც ძალზედ გაიზარდა. ამ ცვლილების უმეტესობა ხალხის მიერ მაინინგისთვის გამოყენებული აპარატურის გავლენითმოხდა..
2010 წელს CPU-ის (ცენტრალური პროცესირებადი დანადგარი) ჩანაცვლდა გრაფიკული ბარათებითა (GPUs) და FPGA-თ (მომხმარებლების მიერ პროგრამირებადი მატრიცა). ეს ყველაფერი შეიცვალა 2013 წელს ASIC-ის დანერგვით, რომელიც სპეციალურად შემუშავებული ჩიპია SHA-256 ალგორითმის გასაშვებად.
ეს ASIC ჩიპი ნელ-ნელა უფრო განსაზღვრული ცნება გახდა და ტრადიციულ ჩიპურ ინდუსტრიას წამოეწია. ძვირი ჩიპის შექმნის პერიოდი დასრულდა, რამაც აიძულა მწარმოებლები, მარჟისა და მომგებიანობის გასაზრდელად გამონახონ გზები, მონაცემთა ცენტრებიდან სითბოს ამოსარებად და მისი დაყენებისა და გაშვების ხარჯების შესამცირებლად შეამცირონ. ამ მხრივ, Bitcoin Asics ძალიან განვითარებულია.
ლაითკოინის შემთხვევაში, საქმე ცოტა სხვანაირადაა, რადგან სკრიპტის ალგორითმი არის RAM ინტენსიური და უნდა ჰქონდეს კომუნიკაცია CPU პროცესინგსა და მეხსიერებას შორის, რომ საბოლოო ჰაშამდე განმეორდეს. პრობლემას წარმოადგენდა მონაცემების დინების უნარი შემავალ და გამავალ სიგნალს შორის და საჭირო ოპერატიული მეხსიერების ქონა.
მიუხედავად იმისა, რომ ლაითკოინის შემუშავების იდეა იყო, მაინინგის უნარი შეენარჩუნებინა ინდივიდუალებისთვის და არა კორპორაციებისთვის, კომპანიებმა ინიციატივა გამოიჩინეს, ეწარმოებინათ ძვირი და მაღალი სიმძლავრის მქონე აღჭურვილობა, როგორიცაა Mining Asics. ამან, თავის მხრივ, გამოიწვია ჰაშინგ ალგორითმის ევოლუცია scrypt-n-ის, Groestl-ის, X13-ის და X15-ის სახით, რათა კრიპტოვალუტის მაინინგში ძირითადად დეცენტრალიზებული ინდივიდუალიზმი შენარჩუნდეს, და არა კორპორატიული.